Niewiesze dziś.
Mimo, że miejscowość do dużych nie należy (około 300 mieszkańców), to w okresie letnim przeżywa prawdziwe oblężenie. Jezioro, łagodne zejście do wody i zagospodarowana plaża sprzyjają wypoczynkowi. Jeśli ktoś woli nieco mniej “zgrupowaną” formę wypoczynku, to dosłownie 100 metrów od głównej plaży zaczynają się dobrze utrzymane miejsca (trawa), gdzie można wypocząć, będąc bliżej natury, a dalej od sąsiadów.
Dla miłośników aktywnego wypoczynku Niewiesze też oferuje sporo atrakcji. Osobiście polecam trasy rowerowe i wycieczki dookoła jeziora, jak również wyprawy wzdłuż kanału Gliwickiego w stronę jeziora Dzierżno i śluzy. Dla głodnych i spragnionych pobliskie Pławniowice oferują bardzo smaczne jedzenie w restauracji Panorama. Pod tym względem niestety Niewiesze nieco odstaje, oferując standardowe zapiekanki i frytki z mrożonek.
Głowna plaża jest zatłoczona, ale nieco w bok da się znaleźć małe, zaciszne zatoczki (często, gęsto obsadzone wędkarzami). Można także wypłynąć na jezioro rowerem wodnym lub kajakiem. Dla lubiących żagle jest i przystań jachtowa oraz szkoła windsurfingu pozwalające na aktywny wypoczynek na Jeziorze Pławniowickim.
Dla osób lubiących obserwację przyrody tereny okolic Niewiesza to wręcz nieprzebrany zasób cudownych krajobrazów oraz najróżniejszych zwierząt.
Historia Niewiesza
Tu jest dość ciekawie. Pierwsze wzmianki o miejscowości pojawiają się pod koniec XIII lub na początku XIV wieku w “Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis“, czyli spisie podatkowym (dziesięcin według innych źródeł) diecezji Wrocławskiej.
Sam dokument powstał prawdopodobnie w 1305, choć najnowsze badania przesuwają datę o 10 lat wcześniej, do roku 1295. Wiele śląskich miejscowości jest tam wymienionych po raz pierwszy. Dokument wymienia Niewiesze pod nazwą łacińską Nevessa.
Kolejna wzmianka o Niewieszu pochodzi z roku 1783 i znajduje się w księdze “Beyträge zur Beschreibung von Schlesien als Niewische”. Zapisy wskazują, że Niewiesze należało do rodziny von Strachwitz, a administracyjnie należało do Księstwa Opolskiego, powiat Tost – czyli dzisiejszy Toszek (przed II wojną noszący polską nazwę Tożek).
W tamtym czasie zamieszkiwało je 110 mieszkańców (chłopów). Na terenie miejscowości zamieszkiwało 11 gospodarzy oraz 21 ogrodników (podział ze względu na posiadane grunty).
Prawie 100 lat później w 1865 Niewiesze (wtedy Niewiesche) składało się z dworu i wsi. W wiosce pojawił się też młyn (prawdopodobnie na potoku Toszeckim, który przed 1970 rokiem przepływał przez naszą działkę!). Kościół i szkoła znajdowały się w pobliskich Poniszowicach (Ponischowitz).
Podczas referendum w 1921 znakomita większość mieszkańców (132:52) opowiedziała się za przyłączeniem do Polski (a dokładniej Śląskiej Autonomii). Oczywiście granica przebiegała dość daleko od Niewiesza, bo aż w Bytomiu. Tak więc miejscowość do 1945 roku pozostawała w Rzeszy Niemieckiej. W 1936 roku przemianowano ją na Grünwiese (Zielona Łąka).
Podczas wojny, przy drodze do Toszka znajdowało się stanowisko obrony przeciwlotniczej wraz z radarem FuMG 65. Podczas II WŚ zestrzelono tam brytyjski samolot, a jego załoga została pochowana w pobliskich Poniszowicach. Po zakończeniu działań wojennych piloci “powrócili” do domu. Obok dawnego stanowiska “Flaka” znajduje się schron obserwacyjny (choć posiada strzelnicę, więc w jakimś zakresie mógł pełnić funkcje obronne). Schron prawdopodobnie należał do Górnośląskiej Linii Granicznej i pochodzi sprzed II WŚ.
Od 1945 roku Niewiesze należy do Polski i mieści się w województwie Śląskim (dawniej Katowickie).
