Ludzie

Pogoda za oknem jesienno-zimowa, a za nami ponad rok budowy. Nadszedł czas na (lekko sentymentalną) podróż w czasie. Wspominamy różne etapy budowy, różne ekipy, wydarzenia, wpadki (mało) i sukcesy (znacznie więcej).

Żeby nie zanudzać, naszą podróż zaczniemy od tych, dzięki którym nasza wymarzona Vitra powstała – czyli od ludzi, którzy pracowali na i przy budowie.

Z częścią ludzi pracujących na naszej budowie mieliśmy fajne układy i arcyciekawe pogawędki, inne ekipy robiły swoje, nie angażując się zbytnio w konwersacje. Kilka anegdotek już wrzuciłem, kilka innych (niestety) nie nadaje się do publikacji (powiedzmy, że przez RODO 😉 ).

Od samego początku na budowie pojawiło się sporo osób pracujących bezpośrednio na placu budowy, a jeszcze byli dostawcy, kierowcy betoniarek, osoby koordynujące w centrali, nasz nadzór inwestorski, itp.

Już pierwszego dnia na budowie z samego ramienia DQM pojawiło się 6 osób (czteroosobowa brygada + kierownik budowy + inżynier/ logistyk), a nadto “koparkowy” i geodeta z pomocnikiem (swoją skromną osobę pomijam).

Pierwszego dnia (tak jak wypada) swoją inicjującą wizytę złożył nasz “nadzór inwestorski” w osobie pana Henryka.

Po stanie surowym pięcioosobowa ekipa + szef (tak, ten słynny od języka) położyła więźbę.

Następnie trzy osoby z ekipy dekarzy. I to był koniec na rok 2017. Choć jeszcze na etapie ścian na budowie pojawił się prezes DQM, którego również kwalifikujemy do osób “współbudujących” (nadzór zawsze mile widziany).

W nowym roku (2018) kolejne ekipy DQM i nie tylko ruszyły szerokim frontem robót:

• 4 osoby montujące odgrom,
• 4 ludzi od elewacji (ocieplenie i tynki),
• 1 monter drzwi (chory),
• 4 monterów okien,
• 2 elektryków,
• 4 osoby od tynków wewnętrznych (sąsiedzi mojej babci),
• 4 pracowników od hydrauliki i styropianu (sumarycznie, bo osoby w ekipie się zmieniały),
• 2 osoby od ogrzewania podłogowego i rekuperacji (z mojej strony) + szef,
• 5-cio osobowa ekipa od wylewek (z mojej strony),
• 3 osoby od wełny na stropie i samych stropów (GK).

W międzyczasie na budowie pojawiło się też dwóch kierowników (na zastępstwa), nowy inżynier i pani dyrektor handlowa (jako dozór po montażu okien).

Z mojej strony małe prace wykonywał elektryk i pojawił się też nadzór inwestorki numer dwa (elektryczny).

Po zakończeniu głównych prac (umowa z DQM) pojawiły się:

• 2 osoby od gładzi,
• kafelkarz z pomocnikiem,
• 2 osoby od opaski,
• inny “koparkowy” w zastępstwie naszego głównego,
• 3 osoby od oczyszczalni,
• 4 osoby ekipy od płotów + kierownik,
• elektryk konfigurujący napęd do bramy,
• 2 osoby montujące światłowód,
• elektrycy montujący gniazdka (ci sami, którzy robili instalację) w liczbie + 1,
• 2 instalatorów + szef montujący ogrzewanie.

A jeszcze przed budową operator koparki (trzeci) wykopał nam rowek pod kabel oraz trzech ludzi (z spółki gminnej) doprowadziło wodę, a dwóch kolejnych (z Tauronu) prąd.

Razem około 88 osób (nie licząc rodzinnej ekipy budowlano – ogrodowej). Razem z osobami w centrali, kierowcami, itp. –  dobijalibyśmy spokojnie do 100 osób.

Przyznam szczerze, że lekko mnie zszokował ten tłum. Myślę, że dałoby się zrobić świetne zdjęcie,  gdyby udało się ich  wszystkich zebrać w jednym miejscu (np. taras w Panoramie w Pławniowicach – choć chyba byłby za mały).

Dopiero ta liczba osób zaangażowanych w powstanie domu, uświadomiła nam, jak bardzo skomplikowanym procesem jest budowa domu (nawet tak stosunkowo niewielkiego i w sumie mało skomplikowanego(?)).

Oczywiście to jeszcze nie koniec. Choć z racji “cięć budżetowych”, część (sporą) prac jakie planujemy, zostanie (zapewne) wykonana własnym sumptem. Co trzeba to trzeba, żeby było porządnie, ale co się da – to obsłużymy własnymi siłami.

P.S.

Spojrzałem na historie tego wpisu. Pierwsza wersja powstała 31 lipca 2018 roku – czyli cały wpis powstawał przez 4 miesiące. No sporo.